ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ

Μερικά πράγματα ποὺ ἂν γίνῃ μόνο ἕνα ἀπὸ αὐτὰ ἡ χώρα θὰ ἰσοπεδωθεῖ, ὄμως ἂν γίνουν ὄλα μαζὶ θὰ σωθεῖ.

1. Ἐφαρμογὴ τῆς ὑποχρεωτικῆς ψήφου καὶ ἀφειδῆ κονδύλια γιὰ τὴν διασφάλισή της, μὲ παροχὲς, συγκοινωνίες, ὑποδομές. Ἔχω βαρεθεῖ νὰ μοῦ δίνουν τὰ συνδικάτα τὸ νομοθετικό καὶ τὸ ἐκτελεστικό μου

2. Κατάργηση τοῦ ὁρίου τοῦ 3%. Ὅταν οἱ ἔδρες μίας περιφέρειας εἶναι χ καὶ κάποιος ἔχει τοὺς σταυροὺς ποὺ χρειάζεται, νὰ παίρνῃ τὴν ἔδρα του, δίχως νὰ ἔχῃ κάποια σχέση τί κάνει τὸ κόμμα του στὴν περιφέρεια.

3. Ἁπλὴ ἀναλογική! Παράλληλα μὲ κατάργηση τοῦ πρωθυπουργικοῦ δικαιώματος νὰ ρίχνῃ τὴν κυβέρνησή του, παρὰ μόνον νὰ παραιτεῖται ὁ ἴδιος ὡς πρόσωπο. Συνταγματικὴ κατοχύρωση τῆς ἁπλῆς ἀναλογικῆς! Μεταφορὰ αὐτῆς τῆς ἐξουσίας στὸν ΠτΔ. Αὐτὸ θὰ καθυποχρεώσει καὶ θὰ ἐξαναγκάσει τὶς κυβερνήσεις συνεργασίας νὰ σκάσουν καὶ νὰ κυβερνήσουν (πῶς λέμε σκάσε καὶ κολύμπα!) Ἐπίσης, ἡ ἰσορροπία στὸ ρουσφέτι θὰ εἶναι τὸ πρῶτο βηματάκι πρὸς τὴν πλήρη ἀξιοκρατία. Μὲ μείωση τοῦ ἀριθμοῦ τῶν βουλευτῶν ἀπὸ 300 σὲ 200, πολλὲς περιφέρειες θὰ καταστοῦν μονοεδρικὲς καὶ διεδρικὲς διευκολύνοντας τὴν κατάσταση καὶ μειώνοντας τὸν κίνδυνο ἀκυβερνησίας, εἰδικᾶ ἂν ἐφαρμοστῇ καθολικᾶ ἡ μονοσταυρία, ἔνας πολίτης ψηφίζει ἕναν ἀντιπρόσωπο. Αὐτὸ θὰ ἀμβλύνει καὶ τὸν κίνδυνο εἰσόδου Τούρκων βουλευτῶν ἀπὸ τὴν ἰσλαμικὴ μειονότητα τῆς Θράκης στὴν Βουλή, ποὺ μπορεῖ νὰ δίνουν πληροφορίες στὶς τουρκικὲς μυστικὲς ὑπηρεσίες.  Παράλληλα, γιὰ νὰ μὴν θιγεῖ ὁ ἀντιπροσωπευτικὸς χαρακτῆρας τοῦ πολιτεύματος, κατάργηση τοῦ ὀρίου τοῦ 3% γιὰ εἴσοδο στὴν βουλή. Μὲ τὶς ἐξῆντα ἕδρες δῶρο, εἶναι λογικὸ μόνο τους μέλημα νὰ εἶναι ἠ Ἱκανοποίηση ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερον συνδικάτων γιὰ τὸ 0,1% τοῦ προβαδίσματος στὶς δημοσκοπήσεις...οἱ ἐκλογὲς δὲν εἶναι ἀγῶνας καλαθοσφαίρισης μὲ ἐπάλληλες "ἀνατροπές", εἶναι ἐθνικὴ διαδικασία...

Δὲν μπορεῖ νὰ ψηφίζῃ μόνο τὸ 50% καὶ ἀπὸ αὐτὸ νὰ ἀναδεικνύεται κυβέρνηση μὲ τὸ 40%.
0,5 χ 0,4 = 0,2, καὶ ἀμέσως ἀμέσως τὸ 20% δίνει κυβέρνηση. Ἀκόμη καὶ ὁ ἴδιος ὁ ὅρος "ἐνισχυμένη ἀναλογική" εἶναι ἕνα γλωσσικὸ ἄτοπο. Ἐπίσης, οἱ κυβερνῶντες θὰ προσπαθοῦσαν νὰ εὐχαριστήσουν ὄλο τὸν λαό, ἀνεξαρτήτως κόμματος καὶ ὄχι μόνο πέντε-ἕξι συγκεκριμένα συνδικάτα καταστρέφοντας τὴν ὑπόλοιπη χώρα. Ὁ κανόνας καὶ ὁ στόχος τοῦ 40% ἔδωσαν αὐτὸ τὸ τερατούργημα. Μὲ τὶς ἐνισχυμένες ἀναλογικὲς, κάθε κόμμα ποὺ κυβερνᾷ, χωρὶς ἀντίβαρο στὴν συμπολίτευση, κοιτᾶ πῶς θὰ κρατήσει τοὺς βολεμένους του στὸ μαντρὶ γιατί αὐτὸ ἀρκεῖ! Κοινωνικὴ συναίνεση δὲν ὑπάρχει δίχως κοινωνικὴ συνοχή!

4. Ἀσυμβίβαστο βουλευτικῆς μὲ τὴν ὑπουργικὴ ἰδιότητα. ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΤΙ ΛΕΕΙ ΓΙΑ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟ ΕΞΟΥΣΙΩΝ. Ἢ νομοθετικὴ ἐξουσία ἔχει κάποιος, ἢ ἐκτελεστική. 1+1 δὲν μπορεῖ να κάνουν 3. Ἐπίσης, ἂν ἦταν δυνατὴ ἡ διαδικτυακὴ ψῆφος μὲ μοναδικὸ κωδικὸ τῆς κάρτας τοῦ πολίτη ποὺ "κλειδώνει", δικαίωμα γιὰ ψῆφο σὲ ὑποψηφίους ἀπὸ περισσότερα τοῦ ἑνός κόμματα. Ὅταν ψηφίζουμε ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΥΣ, ψηφίζουμε ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΥΣ. Ποιὸς ὑπυυργός ποὺ εἶναι καὶ βουλευτής θὰ δυσαρεστήσει τοὺς συνδικαλιστὲς ποὺ τὸν ἐκλέγουν, καὶ πράγματι, ποιὸς τὸ ἔκανε; Ἐπὶ πλέον, ὅταν οἱ ὑπουργοὶ εἶναι καὶ βουλευτές, ἡ ἀσυλία τοὺς ἐπιτρέπει τὰ μεγαλύτερα ἐπιτελικὰ ἀδικήματα...

5. Ἀλλαγή, βεβαίως, τῶν διαδικασιῶν περί εὐθύνης ὑπουργῶν!

Μετὰ ἀπὸ μία ἐφηβική περίοδο ἀστάθειας, ὁ τόπος θὰ ἔπαιρνε τὸν πιὸ σωστὸ δρόμο ποὺ ἔχει πάρει ποτέ, καὶ ὁ κομματικὸς ὀπαδισμὸς θὰ περνοῦσε στὸ παρελθόν! Πρὸς τὸ παρόν, λείπει ἡ πολιτικὴ βούληση γιὰ ῥήξεις καὶ ἡ ἀνδρεία...

6. ΔΙΧΩΣ τὴν ΕΥΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ δίχως ἀκρότητες ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ, ἰδεολογίες ποὺ πρέπει νὰ περαστοῦν μέσα ἀπὸ τὸ ἐκπαιδευτικὸ σύστημα, ΚΑΜΙΑ ΥΨΗΛΗ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΡΙΑΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ. Χωρὶς τὴν εὐνομία νὰ διασφαλίζῃ τὴν σταθερότητα, τὴν εὐρρυθμία καὶ τὴν ἀνταποδοτικότητα τῶν φόρων ἑνός ἐπιχειρηματία μέσα ἀπὸ τὴν αὔξηση τῆς ἀγοραστικῆς δύναμης τοῦ μέσου πολίτη διὰ τῆς κοινωνικῆς πολιτικῆς και της εξασφάλισης ὑψηλοῦ ἐπιπέδου ὑλικοτεχνικῶν ὑποδομῶν καὶ ἐργατικοῦ δυναμικοῦ μέσα ἀπὸ ἕνα ἄριστο κρατικὸ ἐκπαιδευτικὸ σύστημα ποὺ θὰ χρηματοδοτεῖται μὲ αὐτόν τὸν τρόπο, καὶ δίχως τὸν πατριωτισμό, τὴν συλλογικὴ συνείδηση, προϋπόθεση ἀπαραίτητη γιὰ τὴν εὐνομία καθὼς καὶ ἡθικὸς παράγοντας δέσμευσης τοῦ κεφαλαίου, καμία τέτοια ἐλπίδα δὲν μποροῦμε νὰ τρέφουμε· οἱ ψευδοαριστεροὶ ἐθνομηδενιστὲς ἀπορρίπτουν τὶς ἴδιες τὶς προϋποθέσεις γιὰ δικαιότερη κατανομὴ πλούτου...

Ο,ΤΙ ΔΕΝ ΛΥΝΕΤΑΙ

Μία ματιὰ στὴν συνολικὴ εἰκόνα τῆς χώρας μας θὰ ὑπαινισσόταν ὅτι τὸ πρόβλημα δὲν λύνεται. Μία ξοφλημένη χώρα ἕτοιμη νὰ παραδοθῇ στὶς πολυεθνικὲς, μὲ μία τυπικὴ κρατικὴ ἡγεσία, σὲ μία ἐποχὴ ποὺ δὲν ἐπιτρέπει κἂν τὴν τυπικὴ κρατικὴ διάλυση γιὰ νὰ ἔρθῃ ἐπανάσταση καὶ παλιγγενεσία. Ἕνας δυσκίνητος κρατικὸς μηχανισμός ποὺ μὲ τὸ δέλεαρ τῆς μονιμότητας ἐξακολουθεῖ νὰ τραβάῃ τοὺς πάντες στὴν Ἀθῆνα παρακωλύει τὴν ὑγιῆ, μεσαία ἐπιχειρηματικότητα λόγῳ τῶν ὑπέρογγων φορολογικῶν ἀπαιτήσεών του, τῶν σκουριασμένων γραναζιῶν ποὺ ἀπαιτοῦν τὸ στάξιμο ποὺ λέγαμε, ἕνα ἐκπαιδευτικὸ σύστημα ποὺ μυεῖ στὴν ἀσυδοσία καὶ στὴν λογικὴ τῆς κλίκας-συμμορίας δημιουργεῖ πολίτες ἀπόλιδες ἀπὸ τὴν πλευρά τοῦ ζώου βεβαίως, καὶ ὄχι τοῦ θεοῦ, καὶ τρέχα γύρευε...
Ἴσως ὄμως κάποια ἔξυπνες κινήσεις μποροῦν νὰ ἀναμορφώσουν τὴν ἐθνικὴ μοίρα μέσα σὲ λίγες πάλι δεκαετίες, ὅσες χρειάστηκαν γιὰ νὰ καταστραφῇ; Γιατὶ πολλοὶ ἀπὸ μᾶς ἔχουμε σκεφτεῖ ὅτι μόνον μία μεγάλη ἀναστάστωση θὰ μποροῦσε νὰ ἀλλάξῃ σημαντικᾶ τὴν μοίρα τοῦ ἔθνους.

Να προστεθεί το όφελος για τα άτομα με ειδικές ανάγκες σε περίπτωση ανασχεδιασμού του οδικού συστήματος της πόλης και της επαρχίας!

Γιατί ἀπαραίτητα δυσάρεστη ἀνστάτωση, ὄμως;; Μία καλομελετημένη καὶ σχεδιασμένη κίνηση ἐσωτερικῆς μετανάστευσης ἀντίστροφη ἀπὸ αὐτὴν τῆς δεκαετίας τοῦ πενῆντα, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ δώσῃ πολλὲς λύσεις;; Ἂς ὑποθέσουμε πῶς ἡ κυβέρνηση ἁπλοποιεῖ τοὺς ἐπενδυτικοὺς νόμους, τοὺς κάνει ἀνθρώπινους καὶ στὴν συνέχεια συνάσσει ὁμογενεῖς (ἢ αὐτόχθονες) μὲ ἰσχυρὰ κεφάλαια καὶ βάσει ἐνός ὀργανωμένου σχεδίου δημιουργοῦνται ἀναπτυξιακὲς ἑταιρεῖες καὶ ξεκινᾷ ἕνας οἰκοδομικὸς ὀργασμός σὲ πολλὲς κωμοπόλεις καὶ χωριὰ, ἀφήνοντας τοὺς ἱστορικοὺς πυρῆνες ἀλώβητους, καὶ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ δομῶντας τὰ προάστεια. Εἶναι μόνον ἰδέα μου ὅτι ὁ ὀργασμός τῆς οἰκοδομῆς θὰ ἔδινε ψωμί σὲ πολὺ κόσμο καὶ ἀρκετοὺς φόρους γιὰ τὸ κράτος καὶ ἔσοδα γιὰ τὰ ἀσφαλιστικαά ταμεῖα, ἐφ'ὅσον ὀργανωμένος ἀπὸ ἑταιρεῖες; Μεγάλο μέρος τῶν σπιτιῶν αὐτῶν θὰ ἦταν ἥδη ἀγορασμένα ἀπὸ τὸ κράτος στὸ περιεχόμενο τῶν συμβάσεων, τὸ κράτος θὰ συνῆπτε πρόσθετα δάνεια ὑψηλοῦ ρίσκου ἀκριβῶς γι'αὐτὸν τὸν σκοπό, καὶ θὰ παραχωροῦνταν σὲ πολίτες ἀντὶ τῶν σπιτιῶν τους στὴν Ἀθῆνα ἢ/καὶ πρόσθετων χρηματικῶν ποσῶν ποὺ οἱ τράπεζες θὰ δάνειζαν χαμηλότοκα, τὰ ὁποῖα θὰ δίνονταν στὶς ἴδιες ἑταιρεῖες συμπληρώνοντας τὰ ἔσοδα ἀπὸ τὸ κράτος, ἢ ἀκόμη καλύτερα μία κοινοπραξία τῶν ἑταιρειῶν θὰ συνῆπτε ἕναν κανονισμὸ νὰ γίνονται αὐτὲς οἱ συναλλαγὲς κατευθείαν μεταξὺ τῶν ἑταιρειῶν καὶ τῶν πολιτῶν δίχως κρατικὴ παρέμβαση. Ἕπειτα, τὰ σπίτια τῆς Ἀθήνας θὰ γκρεμίζονταν γιὰ νὰ ξαναχτιστοῦν, ΜΕ ΣΧΕΔΙΟ, δίνοντας ΠΡΟΣΘΕΤΗ ΩΘΗΣΗ στὴν οἰκοδομή, καὶ στὴν Ἁθῆνα.

Στὸ κάτω-κάτω δὲν νομίζω νὰ ἀπορῇ κάποιος γιατί ἡ κοινωνικὴ συνοχή μίας χώρας ὅ μισός πληθυμσός τῆς ὁποίας εἶναι συγκεντρωμένος στὴν πρωτεύουσα ἔχει πρόβλημα. Ἔτσι εἶναι μόνον τριτοκοσμικὰ κρατίδια...

Περιττό βεβαίως νὰ ἐπισημάνουμε ὄτι ὁ ἁπλοποιημένος ἐπενδυτικὸς νόμος σὲ συνδυασμό μὲ τὰ ἐξανθρωπισμένα πολεοδομικὰ σχέδια καὶ τὶς νέες ἀνάγκες θὰ ἔδιναν μία τρομερὴ ὤθηση στὴν ἰδιωτικὴ προωτοβουλία, δημιουργῶντας θέσεις ἐργασίας, φορολογούμενες ἐπιχειρήσεις, ἀνταγωνισμό μὲ φτηνὰ προϊόντα καὶ ὑπηρεσίες σὲ Ἀθῆνα καὶ ἐπαρχία, ἁπαλύνοντας σημαντικᾶ τὸ πρόβλημα τῆς ἀνεργίας. Τουρισμός, ἐνεργειακὲς ἐπενδύσεις, προβλήματα συνεννόησης πολὺ λιγότερα ἀπὸ αὐτὰ στὴν Ἀθῆνα τῆς δεκαετίας τοῦ '50...μέσα σὲ μία δεκαετία τὸ μέλλον τῆς χώρας θὰ εἶχε γίνει ξαφνικᾶ εὐοίωνο...ἐπαρχιακὸς ἀθλητισμός μὲ πολὺ περισσότερους πόρους καὶ τὸν ἀνάλογα ἀντίκτυπο στὴν συνολικὴ ἀνταγωινιστικότητα τοῦ ἀθλητισμοῦ μας, μεταφορὰ πολιτισμικοῦ κεφαλαίου καὶ τεχνογνωσίας στὴν ἐπαρχία, ἐκ τῶν πραγμάτων συρρίκνωση τοῦ καρκίνου τῶν γραφείων τῶν Ἀθηνῶν, ἀπὸ τὰ ἀναιδέστατα βουλευτικὰ στὰ ἀναιδῆ δημοσιοϋπαλληλικά...

Τὶς λεπτομέρειες θὰ τὶς βρίσκαμε. Ναί, εἶναι ἐφικτό. Ὅταν οἱ ἄνθρωποι πιεστοῦν ἀπὸ τὴν ἀνάγκη-σημειωτέον πῶς ἡ ἀνάγκη κινεῖ τὴν ἱστορία-μποροῦν νὰ συντονιστοῦν. Πρόσθετες θυσίες, πρόσθετες μεταρρυθμίσεις θὰ βοηθοῦσαν. Οἱ ἀναδιαρθρώσεις θὰ εἶχαν προετοιμάσει τὸ ἔδαφος καὶ γιὰ τὴν κατάργηση τῆς μονιμότητος τῶν διεφθαρμένων ἢ ἔστω ἀνεπρόκοπων res στὰ γραφεῖα τῶν ἀθηναϊκῶν ὑπηρεσιῶν (μὲ ἐξαιρέσεις βεβαίως, ἂν καὶ δὲν φταίει ἡ μονάδα, φταίει πάντα τὸ συνολικὸ περιβάλλον μὲ τὸ ὁποῖο κάθε καινούρια μονάδα συντονίζεται ἐγκεφαλικά, σὲ μεγαλύτερο ἢ μικρότερο βαθμό, με περισσότερες καὶ ἐπιμηκέστερες ἢ μικρότερες καὶ συντομότερες ἐγκεφαλικὲς ἀντιστάσεις). Καὶ βεβαίως μείωση τοῦ ἀριθμοῦ τῶν ὑπηρεσιῶν, ἁρμοδιότητα στοὺς ἐνισχυμένους δήμους.

Φυσικᾶ καὶ δὲν θὰ ἦταν ἀνώδυνο. Ἢ δίχως ἀναστατώσεις. Ἀλλὰ ἐδῷ λέμε ὄτι χαροπαλεύουμε!!! Ἕνα πράγμα χρειάζεται· πολιτικὴ βούληση. Τόλμη. Κάποιον ἡγέτη μὲ τὴν θέληση νὰ γράψῃ ἱστορία. ἐφαρμόζοντας μία ζόρικη ἀλλὰ ἁπλὴ στὴν σύλληψή της ἰδέα..

Η ΑΣΤΟΧΗ ΕΥΣΤΟΧΙΑ ΝΑ ΣΤΟΧΟΘΕΤΟΥΜΕ

http://www.youtube.com/watch?v=Mh-qb_pYw7Y

Ἡ αὐτοπαρατήρηση εἶναι μερικὲς φορὲς δύσκολη· οἱ πιὸ κατασταλαγμένοι ἄνθρωποι, θυσιάζοντας πολλά, κατακτοῦν τὴν αὐτοπαρατήρηση στὴν ὑπηρεσία τῶν στόχων τους καὶ τότε γίνονται ἡγέτες, ἀρχηγοί, ὀδηγοί, ὄμως τὸ σπάνιο καὶ σκληρὸ εἶναι ἡ αὐτοπαρατήρηση ὡς αὐταξία, ἡ ἐνδελεχής παρατήρηση τῆς ἴδιας τῆς τροπικότητας τῶν συναισθηματικῶν μας μηχανισμῶν.

Εἶναι ἀρκετὰ ἐνδιαφέρον νὰ παρατηρήσουμε πῶς διαρθρώνεται τὸ πλέγμα τῶν ἰδεῶν ποὺ διέπουν τὴν ζωὴ μας καὶ κατατρύχουν τὴν σκέψη μας, καὶ θὰ δοῦμε πῶς οἱ ἱδέες μας εἶναι ἁπλῶς γλωσσικὰ ὑπερσημαίνοντα· λέξεις ποὺ κωδικοποιοῦν περιφράσεις ποὺ κι αυτές κωδικοποιοῦν ἄλλες λέξεις, μὲ τὴν ἀλυσίδα νὰ ὀδηγῇ, κοιτῶντας τὴν βάση της σὲ κιναισθητικοῦ χαρακτῆρα πρωτογενῆ σημαινόμενα τόσο φυσικὰ ὅσο ὁ καλπασμὸς ἐνός ἀλόγου σὲ μία πεδιάδα.

Ἑμεῖς ὀνειρευόμαστε, θέτουμε στόχους, μὰ λησμονοῦμε κάτι πῶς τὰ κακῶς κείμενα ποὺ μᾶς κινητοποιοῦν δὲν γίνεται νὰ τὰ διαορθώσουμε γιὰ πολλοὺς λόγους.

Πρῶτον διότι μᾶς δίνουν ταυτότητα, διότι προσδιοριζόμαστε μὲ σημεῖο ἀντίθεσης τοὺς "ἀντιφρονοῦντες", τοὺς "κακούς"

Δεύτερον, διότι εἶναι ἀναπόσπαστο κομμάτι τοῦ κύκλου τῆς ζωῆς· ὅλοι ὑπάρχουν καὶ θὰ συνεχίσουν νὰ ὑπάρχουν, ὁ αὐτόχειρας, γιατὶ εὐαισθητοποιεῖ καὶ διδάσκει, ὁ παράνομος διότι δείχνει τὸ ἑκάστοτε παράδειγμα πρὸς ἀποφυγὴν...τόσο οἰ ἴδιοι, ὅσο καὶ ἡ δυστυχία τους, ἡ ὁποία σχηματίζει τὴν ἀντίθεση ποὺ εἶναι ἀνακαία γιὰ νὰ κατανοοῦμε τὴν δικὴ μας εὐτυχία, ἡ ὀποία εἶναι ἀπόρροια τῆς χημείας τοῦ ἀθρωπινου περιβάλλοντός μας, ὄχι ἑνός ποσοῦ, μὰ μιᾶς ΔΙΑΦΟΡΑΣ· τῆς διαφορᾶς μας, λόγῳ τῶν ἐξωτερικῶν ἐρεθισμάτων, σὲ χημικὰ μείγματα μὲ τοὺς ἄλλους. Αὐτὴ ἡ σύγκριση, σὲ πιὸ ψημένους ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν ἀναπτύξει ἐργαλεῖα ἐπιβίωσης, μπορεῖ νὰ γίνῃ καὶ μὲ ἕνα φανταστικό ἕτερο πόλο, τοποθετούμενο ἀλλοῦ στὸν ἄξονα τοῦ χώρου καὶ τοῦ χρόνου. Το ἱστορικὸ παρελθόν, μία ἄλλη χώρα, τὸ χάλι ὄμως ὑπάρχει. Κι ἂν δὲν ὑπῆρχε, θὰ τὸ δημιουργούσαμε προσπαθῶντας νὰ διορθώσουμε ἕνα ἄλλο χάλι.

Τριτον, διότι ὄπως προκύπτει ἀπὸ τὰ δύο προηγούμενα, πλανώμαστε οἰκτράν πλάνην πιστεύοντας ὅτι κάνουμε ὁτιδήποτε ἔξω ἀπὸ τὴν στέγη τοῦ δέρματός μας· ἀκόμη καὶ ἡ ἀπόλυτη φιλάνθρωπος ζωή εἶναι προσδιορίζουσα ἑνός προσωπικοῦ συστήματος ἄντλησης συναισθηματικῆς δύναμης καὶ ἐπιβίωσης.

ΟΜΩΣ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ, ΑΥΤΟΣ Ο ΑΕΡΑΣ, ΔΙΝΕΙ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΛΟΚΗ ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ. Ὄχι, ἀνώτερη, γιατί ἠ ἀναλογία μὲ τὶς κοινωνίες τῶν ζώων εἶναι ἀπόλυτη, μὰ περίπλοκη. ὑπεραυξάνει τὴν κλίμακα τοῦ "καλοῦ" καὶ τοῦ "κακοῦ", δημιουργεῖ ἕνα παγκόσμιο σύστημα ἀξόνων ἀναφορᾶς ἐκθετικῆς διάρθρωσης ποὺ ἀκόμη καὶ σήμερα ἀντιφάσκει ὑπερβολικᾶ κραυγαλέα γιὰ νὰ μένουμε παγιδευμένοι σὲ ὑπερφυσικὲς ψευδαισθήσεις (δίχως να θίγουμε τὸν χῶρο τοῦ μεταφυσικοῦ, ποὺ μπορεῖ νὰ ἀναφέρεται σὲ τρόπους λειτουργίας τῆς ὑλενεργειακῆς πανθύπαρξης μὴ ἄμεσα ἀντιληπτοὺς ἀπὸ τὶς ἀνθρώπινες αἰσθήσεις ὥστε νὰ ὑπόκεινται στὴν ἐπιστημονικὴ μελέτη).

Ακόμη κι'ἐγώ, ὁ συγγραφέας, χρησιμοποιῶ τὶς εἰκόνες καὶ τὶς παρομοιώσεις σὰν τρόπο συγκηνισακῆς διέγερσης γιὰ νὰ τραβήξω εὐνοϊκὴ προσοχὴ στοὺς στοχασμοὺς μου. Τὰ πάντα, ἀπὸ τὰ "καλύτερα" μέχρι τὰ χειρότερα, δὲν εἶναι ἄλλο ἀπὸ τρόποι ἔκφρασης τῆς ἀνθρώπινης ἀνταγωνιστηκότητας. Καταγγέλω τὴν ἐπῖ χιλιετίες συμβατικὴ ὀπτικὴ στὴν διάρθρωση τῆς ζωῆς. Δὲν μποροῦμε ὄμως νὰ παραιτηθοῦμε ἀπὸ αὐτήν, οὔτε νὰ ἐπιδιώξουμε νὰ ἀλλάξουμε τὴν λειτουργία τοῦ ἀνθρώπίνου ἐγκεφάλου. Μόνο νὰ γνωρίζουμε τὴν εἰρωνία, νὰ προσέχουμε, νὰ εἴμαστε ἱκανοί νὰ βλέπουμε ὅλες τὶς πλευρές αὐτοῦ ποὺ ἡ εὐαισθησία μας συχνᾶ θεωρεῖ ὡς ἀπόλυτο.

Σᾶς ἀσπάζομαι, Χαλβάς Φόρμας